به گزارش خبرگزاری حوزه از یزد، خانم فاطمه بهجت منش، مادرشهید کمال مروتی در نشست بانوان حوزوی اردکان ، به تشریح نحوه نامگذاری فرزند شهیدش پرداخت و گفت: کمال، فرزند سوم خانواده بود. در روز سوم تولدش، پیش از آنکه نامی برای او انتخاب کنیم، شخصی سیدی به درب منزل ما آمد و تولد «کمال» را تبریک گفت و رفت. ما از این بشارت آسمانی، نام فرزندمان را کمال نهادیم، هرچند پس از آن تلاشهای فراوانی برای یافتن آن سید تا شهر یزد صورت گرفت که بینتیجه ماند.
ادامه سخنان مادر شهید به ذکر خاطرهای از دوران نوجوانی کمال اختصاص یافت؛ زمانی که وی در سانحه تصادف به شدت مجروح شده و چهل روز در کما بود و پزشکان امیدی به بهبودیاش نداشتند.
وی در این باره نقل کرد: در آن ایام سخت، خواب دیدم سیدی بزرگوار در زمین مقابل منزلمان حاضر شد و با بشارت به من از بهبودی کمال خبر داد. فردای آن روز، با اصرار به کنار کمال رفتم و ناگهان دیدم پسرم سه بار متوالی ذکر “یا حسین” را بر زبان جاری ساخت. این واقعه، نقطه عطفی در بهبودی او بود و سلامت خود را بازیافت.
خانم بهجت منش افزود: پس از مرخص شدن از بیمارستان، هر دو پای کمال در گچ بود و پزشکان احتمال فلج شدن وی را مطرح کردند. در سفری که برای ادامه درمان به تهران داشتیم، پزشک متخصص نیز با مشاهده پرونده پزشکی، فلج شدن او را قطعی اعلام کرد.
وی ادامه داد: پس از مراجعت به محل اقامت اقوام در تهران، کمال را برای استراحت در اتاق جداگانهای قرار دادیم. دقایقی بعد، صدای فریاد کمال ما را متوجه خود ساخت. او با فریاد میگفت “نگذارید آقا صاحبالزمان برود!” وقتی وارد اتاق شدیم، با کمال ناباوری دیدیم کمال بر هر دو پای خود ایستاده و فریاد میزند؛ و در همان لحظه، شفای کامل او محقق گردید.
مادر شهید مروتی در پایان اظهار داشت: کمال پس از بازگشت به اردکان، با انگیزه قوی اصرار بر حضور در جبهه و یاری امام و انقلاب داشت.
نظر شما